Wachtend op de taxi die mij van het zwembad naar huis brengt, kijk ik naar vaders en moeders die allemaal ‘in’ hun telefoon zitten. Geen oog voor de omgeving, de andere ouders of het zwemmende kind, maar via het schermpje bezig met iets. Iets waarvoor je geen vaardigheden nodig hebt. Nou ja, je moet kunnen swipen.

weemoed

Swipen kan ik wel maar veel andere vaardigheden zijn aan alle kanten afgebrokkeld en ik doe er alles aan om een nieuw niveau van bekwaamheden te realiseren, want juist in de beheersing van iets zijn de geluksmomenten te vinden. Ik denk met weemoed aan hoe de vlinderslag mij een machtig gevoel gaf, het breien van complexe patronen me ontspande, de accu van mijn brein zonder problemen de hele dag stroom genereerde om tenminste tien agendapunten af te vinken.

één agendapunt per dag

Ik moet mijn hoofd resetten, voorstellingen die ik heb gemaakt om het leven vorm te geven, deleten. Bijvoorbeeld door het brandpunt op één onderwerp te leggen. Eén agendapunt per dag: [niks geen eilandhoppen, Tinder en vijf soorten koffiebonen in de kast onthouden] in de ochtend schrijven en de rest van de dag druk met ADL – God, wat haat ik die afkorting.

hoe schil ik een knolselderij

Bij het herstellen van een hersenbloeding zijn de Algemene Dagelijkse Levensverrichtingen leidend, iedere dag weer opnieuw; hoe strik je een sneaker met één hand, hoe overleef je de kassa van de Lidl, hoe schil je een knolselderij? Voor je het weet wordt er een nieuw pad gebaand in het brein waardoor je de ADL wórdt. Maar ik wil vooral de ongebaande paden op. Nieuwe sluiproutes maken in het brein. Het lijkt wel of ik me opnieuw van het aanrecht moet bevrijden.

wat doe jij?

Een idee waar ik me ook hoognodig van moet bevrijden is dat je door werk, het liefst zoveel mogelijk werk, een identiteit verwerft waar je ‘U’ tegen zegt. We houden die mythe met z’n allen in stand; de eerste vragen van een onbekende zijn vaak ‘hoe heet je en wat doe je’? Mijn naam wil ik wel kwijt, maar wat ik doe, de vraag naar mijn ‘functie’ in het leven, is precies de vraag waar ik mee worstel – over die worsteling begin ik maar niet, swipen vind ik toch wat te eendimensionaal en knolselderij schillen te ongeëmancipeerd. Dus het antwoord op de vraag wat ik doe?: ‘Ik leg sluiproutes aan.’